Ναύαρχος Στέλιος Φενέκος
Η παραπληροφόρηση που γίνεται προς τους Έλληνες πολίτες είναι εξωφρενικά ανεύθυνη κι’ επικίνδυνη. Δήλωσε ο Καλίν: «Η επέκταση των χωρικών υδάτων στην Κρήτη στα 12 μίλια, σημαίνει πως ένα πλοίο δικό μας ή διεθνές πλοίο που ξεκινά από την Μαύρη Θάλασσα, τον Μαρμαρά ή τις δικές μας περιοχές στο Αιγαίο, για να φτάσει στη Μεσόγειο θα πρέπει να περάσει μόνο από τα ελληνικά χωρικά ύδατα. Αυτό δεν μπορούμε να το δεχτούμε. Είναι εναντίον του διεθνούς δικαίου, του δικαίου της Θάλασσας και του εθιμικού δικαίου».
Και σχολιάζει ο πάντα λαλίστατος βουλευτής της ΝΔ και καθηγητής Πανεπιστημίου:
” Η αρχή της Ελεύθερης Ναυσιπλοΐας είναι απόλυτη και οποιοδήποτε σκάφος μπορεί και περνάει ελεύθερα σε περίοδο ιδίως ειρήνης από τα χωρικά ύδατα οποιουδήποτε άλλου κράτους.
Είτε από τα διεθνή είτε από τα χωρικά ύδατα τα σκάφη περνάνε ελεύθερα δεν παρεμποδίζονται από το διεθνές δίκαιο, οποιοδήποτε σκάφος και πολεμικό σε καιρό ειρήνης, προφανώς τα εμπορικά κυρίως, και αυτό το υπερασπίζεται η χώρα μας τη αρχή της ελεύθερης ναυσιπλοΐας που ισχύει εδώ και αιώνες θα έλεγα, ιδίως μετά τον Α’ ΠΠ.
Την υπερασπίζεται κατ΄ εξοχήν η Ελλάδα, γιατί η Ελλάδα είναι η πρώτη Ναυτική δύναμη στο κόσμο, η πρώτη χώρα με τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο και θέλει όλα τα πλοία, κατ’ εξοχήν τα δικά της να κινούνται ελεύθερα.
Ο Καλίν, για να μην μπερδευόμαστε δεν μας είπε, έστω εγώ να δεχθώ το ακραίο επιχείρημα ότι χρειάζεται διόδους η Τουρκία ΔΙΕΘΝΩΝ ΧΩΡΙΚΩΝ ΥΔΑΤΩΝ για να βγαίνει από τις κλειστές θάλασσες της Μαύρης Θάλασσας και της Προποντίδας, στην μεγάλη, την ανοικτή θάλασσα. Δεν μας είπε αυτό, μας είπε ούτε ένα εκατοστό”.
ΤΑ ΤΡΑΓΙΚΑ ΛΑΘΗ
Ας δούμε τα τραγικά λάθη που κάνει ο κος Καθηγητής:
1. Δεν υπάρχουν ΔΙΕΘΝΗ ΧΩΡΙΚΑ ΥΔΑΤΑ. Υπάρχουν Διεθνή Ύδατα, που εκτείνονται πέραν των Χωρικών Υδάτων (Αιγιαλίτιδας ζώνης) των χωρών.
2. Η Αρχή της “Ελεύθερης Ναυσιπλοΐας” δεν είναι ΑΠΟΛΥΤΗ αλλά τα διερχόμενα πλοία, όταν την ενασκούν, έχουν περιορισμούς πορείας ταχύτητας, δραστηριοτήτων, σκοπού, ενεργειών βλαπτικών για το παράκτιο κράτος και φορτίου ακόμη, και επίσης υπάρχει δικαίωμα ανακοπής/αναστολής του πλου από το παράκτιο κράτος.
3. Δεν ισχύει ως ΑΠΟΛΥΤΗ αρχή για οιοδήποτε πλοίο, πόσο μάλλον για πολεμικά πλοία που έχουν ακόμη περισσότερους περιορισμούς (απαγόρευση γυμνασίων, πτήσεις, κατάδυση υποβρυχίων, βλαπτικές ενέργειες κατά του παράκτιου κράτους όπως π.χ. φωτογράφιση, κατασκοπία κλπ).
4. Η αρχή της “Ελεύθερης Ναυσιπλοΐας” δεν ισχύει εδώ και αιώνες (όπως είπε ο κος καθηγητής) ως γενικά αποδεκτή αρχή, αφού πολλές χώρες είχαν νομοθετήσει διαφορετικά, ενώ άλλες έκαναν διμερείς είτε πολυμερείς συμφωνίες για την ναυσιπλοΐα, αλλά ως γενική αρχή εντάχθηκε το 1982 στην UNCLOS και ως εθιμικός κανόνας Δικαίου μετά το 1994 που επικυρώθηκε από τον απαιτούμενο αριθμό κρατών, υπό την μορφή του Innocent passage (αβλαβής διέλευση από χωρικά ύδατα άλλης χώρας υπό συγκεκριμένους περιορισμούς όμως πάντα). Και οπωσδήποτε η αοριστία του «….μετά τον Α’ ΠΠ είναι κραυγαλέα και παραπλανητική».
5. Ο κανόνας αυτός ακόμη και σήμερα δεν είναι απόλυτος, αφού χώρες όπως οι ΗΠΑ τον ερμηνεύουν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους (π.χ. Innocent passage έναντι FONOP των ΗΠΑ- United States Freedom of Navigation Program).
6. Η Ελληνόκτητη ναυτιλία όντως έχει τον πρώτο στόλο με την μεγαλύτερη μεταφορική ικανότητα στο κόσμο, με 324 εκατομμύρια Deadweight tons (17,77 % της παγκόσμιας ναυτιλιακής μεταφορικής ικανότητας). Όμως όσον αφορά τον στόλο Σημαίας της, η Ελλάδα βρίσκεται στην 8η θέση με 72,9 εκατομμύρια Deadweight tons (3.5% της παγκόσμιας μεταφορικής ικανότητας) και στην 17η όσον αφορά τον αριθμό των πλοίων (1236 – με την Τουρκία στην 18 θέση με 1217 πλοία Σημαίας). Και μάλιστα πολλοί εφοπλιστές στο παρελθόν αντιδρούσαν στην επέκταση της χωρικής μας θάλασσας ακόμη και στα 6 μίλια, όπως άρχισαν πολλές χώρες να εγκαθιδρύουν τα τέλη του 19ου /αρχές 20ου αιώνα, από τα 3 μίλια (όσο το βεληνεκές των κανονιών τότε) που είχαν εγκαθιδρύσει από τον 18ο /19ο αιώνα.
ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΠΕ
Αυτό που δεν είπε ήταν ότι το Διεθνές Δίκαιο θεωρεί ως εγγύηση ελεύθερο-ναυσιπλοΐας την δημιουργία “Στενών Διεθνούς Ναυσιπλοΐας” για τις χώρες που έχουν χωρικά ύδατα τα οποία μεσολαβούν μεταξύ δύο περιοχών διεθνών υδάτων, καθώς και το καθεστώς “transit passage” για το σύνολο των στενών ναυσιπλοΐας. Και αυτό γιατί άλλο είναι το νομικό πλαίσιο της αβλαβούς διέλευσης από χωρική θάλασσα, και άλλο του πλου από στενά Διεθνούς Ναυσιπλοΐας για την περίπτωση ένωσης δύο τμημάτων διεθνών υδάτων μεταξύ των οποίων μεσολαβεί χωρική θάλασσα του ιδίου κράτους και ρυθμίστηκε αρχικά από την σύμβαση της Γενεύης του 1958 για την αιγιαλίτιδα ζώνη και την συνορεύουσα ζώνη και εντάχθηκε ως κανόνας εθιμικού δικαίου στον UNCLOS επί τη βάσει της αναγκαιότητας του λειτουργικού κριτηρίου.
Επίσης και για το “Transit Passage” που ισχύει για το σύνολο των στενών Ναυσιπλοΐας.
Και οπωσδήποτε δεν ισχύει το δικαίωμα ανακοπής ή αναστολής του πλου από το παράκτιο κράτος, και τα πολεμικά πλοία μπορούν να περάσουν χωρίς τους γενικούς περιορισμούς της αβλαβούς διέλευσης και τα αεροσκάφη επίσης (εκτός εάν υπάρχει ειδική συνθήκη/καθεστώς για αυτά όπως π.χ. για Δαρδανέλια, Βόσπορο, Θάλασσα Μαρμαρά, Γιβραλτάρ, Στενά Μαγγελάνου κλπ).
ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ
Ναι, οι Τούρκοι διεκδικούν πολύ περισσότερα από όσα τους αναγνωρίζονται στο Διεθνές Δίκαιο και επιδιώκουν καταχρηστικά να τα διεκδικήσουν με απειλές πολέμου. Και οπωσδήποτε δεν είναι η υποχωρητικότητα ο καλύτερος τρόπος διαχείρισης. Όμως, για να μπορούν να γίνουν οι καλύτερες προκαταρτικές ενέργειες, να τεκμηριωθούν πλήρως, να συγκροτηθούν τα καλύτερα επιχειρήματα και να διαμορφωθούν οι πλέον αποτελεσματικές επιλογές πολιτικής, χρειάζεται να είμαστε ακριβείς, μεθοδικοί, ρεαλιστές, να γνωρίζουμε ΟΛΕΣ τις πτυχές των θεμάτων και να συλλογιζόμαστε χωρίς φανφάρες, στερεότυπα, φοβικά σύνδρομα, και οπωσδήποτε χωρίς ανερμάτιστες, ατελείς προτάσεις, οι οποίες δημιουργούν υπερβολικές προσδοκίες.